پریشانی اخلاقی پرستاران شاغل در مراکز درمانی

شتاب فزاینده پیشرفت فن آوری های زیست پزشکی در دهه های اخیر، با افزایش گرایش به مباحث اخلاقی همراه گردیده است. پرستاران نیز از جمله پرسنل سلامت هستند که به طور مداوم در شرایطی قرار می گیرند که مستلزم تصمیم گیری می باشند. آنان هر روزه در محیط کاری خود در حین کشمکش با انواع گوناگونی از تنش های روحی روبه رو هستند. در این میان، پریشانی اخلاقی بر تمام ابعاد زندگی حرفه ای و شخصی آن ها تأثیر می گذارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان پریشانی اخلاقی پرستاران شاغل در مراکز درمانی بم در سال 1390 می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی ـ مقطعی است. نمونه ها شامل 140 نفر از پرستاران شاغل در مراکز درمانی شهر بم می باشند و داده ها با استفاده از پرسش نامه پریشانی اخلاقی که روایی و پایایی آن در مطالعات دیگر اندازه گیری شده (آلفاکرونباخ 86%)، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون واریانس یک طرفه انجام یافته است. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان پریشانی اخلاقی پرستاران مورد پژوهش 5/041 می باشد. همچنین ارتباط معنی داری بین سن (0/00=p)، سابقه کار (0/01=p)، میزان تعامل و همکاری علمی بین پزشک و پرستار (0/00=p)، تصمیم­گیری در مورد استعفا (0/00=p)، احساس امنیت شغلی (0/00=p)، میزان برخورداری از حمایت مدیران بیمارستان (0/00=p) با پریشانی اخلاقی وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که میزان پریشانی اخلاقی پرستاران شرکت کننده در مطالعه در حد بالایی می باشد. به نظر می رسد راه کارهایی جهت کاهش آن ضروری است از جمله: عضویت پرستاران در کمیته اخلاق بیمارستان، ایجاد تمهیداتی جهت مشاوره و بیان موقعیت های استرس زای اخلاقی و آموزش راهبردهای مقابله ای با پریشانی اخلاقی می تواند در این زمینه کمک کننده باشد.